|
المپیک
پنج شنبه 91 مرداد 5 :: 3:0 عصر :: نویسنده : المپیک
از انجا که تا شهریورماه و بازی بعدی تیم ملی چند ماهی باقیست و انتقادها به تیم ملی قرار نیست هیچ گونه اسیب روحی و جسمی به این بازیکنان باغیرت ایرانی بزند تصمیم گرفتم تا وقتی را برای نوشتن نکاتی هدر دهم تا التیامی باشد بر اعصاب خرد شده همه ایرانی که یک ساعت و نیم یا در استادیوم ازادی و یا در منازل خودشان و از پای گیرنده های تلویزیونی بازی اعصاب خرد کن ایران و قطر را دیدند. بگذریم از وقت تلف کنی و بازی با اعصاب و احساسات ایرانی ها از سوی تیم ملی قطر. به خودمان بپردازیم که عادت کرده ایم خودمان را گول بزنیم. ای کاش الان برنامه نود پخش میشد و یا حداقل اقای فردوسی پور که گزارش این بازی را بر عهده داشت میگفت این تیم هیچ تاکتیکی برای رسیدن به گل ندارد الا پرتاب های بلند و یا سانتر از جناحین. ما که هیچ از فوتبال سر در نمی اوریم و فقط بازیهای ملی را به خاطر عرق ملی از ماهها و هفته ها و روزها و ساعتها و حتی دقایق لحظه شماری میکنیم تا ببینیم نیز متوجه شدیم که اینها فهمیده اند که ایران فقط از چپ و راست سانتر میکند و حدود 20 کرنر بی هدف میزند و تازه دقایق پایانی نیمه دوم یادش می افتد که اینها نقطه ضعفشان میانه زمین و نفوذ از میانه است.
حقیقتا همه ایرانیها اذعان دارند که بازی با ازبکستان حداقل چندین گل را نخوردیم و کاملا شانسی به گل رسیدیم و حقمان برد نبود. حتی دیشب هم سه موقعیت خطرناک بر روی دروازه قطریها نداشتیم و به گونه ای با طمأنینه بازی میکردیم که انگار چند گل از حریف جلو هستیم و یا در خانه حریف داریم بازی میکنیم. اگر یک بار دیگر بازی ایران را ببینید خصوصا در دقایق نزدیک به اخر بازی مشاهده میکنید که حتی بازیکنان ایران برای پرتاب اوت برای خودمان هم عجله ای نداشتند جز پنج دقیقه اخر بازی و در وقتهای تلف شده که تازه یادشان افتاده بود که بازیکنان قطر حسابی انها را به بازی گرفته اند وگرنه بعید میدانم همین چند دقیقه اخر را هم به صورت جدی حمله میکردند. به ما حق بدهید که از نحوه بازی ضعیف و پرحرف و حدیث تیم ملی کشورمان انتقاد کنیم چون پولی که فوتبالیستها میگیرند حتی مسئولین کشور هم نمیگیرند. بازیکنانی که گرانقیمت ترین ماشین ها را سوار میشوند، خانه های ان چنانی در مناطق مرفه تهران دارند و البته تک و توکی در میان آنها مدرکش به لیسانس یا فوق لیسانس میرسد. آن وقت جوان فوق لیسانس گرفته این مملکت باید بی کار باشد و یا کارهای خدماتی همچون تایپ و غیره انجام دهد تا چندر غاز پولی برای خانواده اش در اورد و حتی در ازدواج خودش بماند. به خدا قسم الان خیلی از مردم و جوانان این مرز و بوم در انتظار یک میلیون پول ناقابلی هستند که برخی از این بازیکنان گاها به خاطر مثلا اظهار نظرشان علیه کمیته داوران و غیره باید پرداخت کنند. آن وقت مثلا گفته میشود قرار است پانزده درصد به حقوق کارمندان اضافه شود که مثلا حدود چهل هزار تومان میشود آن وقت برای آقایان فوتبالیستهای مو قشنگ حدود 150 میلیون تومان به سقف قراردادشان اضافه میشود تازه آن هم همه خود مدیران باشگاهها میگویند اینها صوری است و قراردادهای میلیاردی بسته میشود آن هم برای یک فصل یعنی حدود نه ماه! حتی اگر بالاترین درجه هیئت علمی ما که کار پژوهشی انجام میدهد هم تمام حقوق سالیانه خود را جمع کند مثلا اگر این حقوق را حدود 4 میلیون تومان هم در نظر بگیریم کل سال میشود 48 میلیون تومان!!! این تازه هیئت علمی ماست حالا مقایسه کنید جوانانی و کارمندانی که حدود هفتصد الی مثلا یک میلیون حقوق میگیرند و از کلّه صبح تا پاسی از بعد از ظهر باید زحمت بکشند و یا کار علمی بکنند. دلمان خوش است میگوییم به پژوهش و علم بها بدهیم آن وقت بنده ای که رتبه سوم مقاله کشوری را دریافت کرده ام باید حدود 500 هزار تومان جایزه و حق التالیف بگیرم ولی فوتبالیست ما در تیم ملی بیشتر به فکر ساق پاهای خود است و اصلا دلش نمی اید خیلی خود را اذیت کند تا مبادا نتواند با باشگاه مورد نظرش قرارداد ببندد. به خدا باید گریست و مسئولین کشور و به خصوص نمایندگان مجلس تا دیر نشده باید چاره ای بیاندیشند. باید کسانی به تیم ملی بیایند که عرق ملی داشته باشند و عرق بریزند و مثل علی دایی با سر و شکم به تیم مقابل حمله کنند نه اینکه با توپ در میان زمین بازی کنند و صد هزار نفر تماشاگری را که در وسط هفته و در این موقع از شب به استادیوم رفته اند را با اعصابی خرد و خسته و کوفته به خانه های خود بفرستند. یادش بخیر همان مربیهای ایرانی خودمان مثل مایلی کهن و شاهرخی و فرکی و دایی و قلعه نویی که لااقل تیم ملی تحت مربی گریشان خوب و زیبا بازی میکرد هر چند بعضا نتیجه نمیگرفت. در اخر ذکر این نکته ضروری است که خودمان را نباید گول بزنیم چرا که بعد از بازی با ازبکستان چنان خودمان را گول زدیم و فریب تمرین های پشت درهای بسته مربیان تیم ملی و اینکه تیم ملی ایران در بازی با قطر رونمایی میشود را خوردیم که آنروز این بازی ضعیف و پرانتقاد را انجام دادیم. بعید است با این بازی بتوانیم در کشور قطر، کره و حتی لبنان هم نتیجه بگیریم. وقتی کره در کشور قطر به این کشور چهار گل میزند و ما در جلوی چشم صد هزار تماشاگر این بازی را انجام میدهیم نباید انتظار رفتن به جام جهانی را داشته باشیم. سید جواد میرخلیلی
موضوع مطلب : درباره وبلاگ
 آرشیو وبلاگ
لوگو
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 0
بازدید دیروز: 1
کل بازدیدها: 14802
 |
||
 |